- қолбала
- зат. Біреудің жетім қалған қызын бағып алады да, бойжеткен соң оны ұлына қосып, келін етіп алады. Соны «қолбала» дейді. Қазақ салтында қ о л б а л а н ы алған адам оны ерекше қастерлеп, үлде мен бүлдеге бөлеп өсіреді (А.Нүсіпоқасұлы, Ағаш бесік., 3, 64). Қолбала бүркіт. Балапан кезінен бастап бағып-қаққан, үйреткен бүркіт. Бүркіт ұстаудың екі жолы бар: биік таудағы құз-жартастарға салған тағы бүркіттің ұясынан балапандарын ұстап, бағып өсіреді. Мұндай бүркітті қ о л б а л а б ү р к і т дейді (Ана тілі, 16.02.2012, 12).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.